Πώς να διαχειριστείτε τις εκρήξεις θυμού- ταντρουμς ενός παιδιού: Συμβουλές για τους γονείς

Πέφτει κάτω, χτυπιέται, κλαίει, φωνάζει! Τι να κάνω; Δεν μπορώ να το ελέγξω!»

Αρκετά συχνά οι γονείς αναφέρουν ότι έχουν μεγάλη δυσκολία να διαχειριστούν τα ξεσπάσματα των παιδιών τους.

Αυτή την αντίδραση των παιδιών τις περισσότερες φορές συνοδεύετε από έντονο κλάμα, φωνές και γκρίνια. Γενικότερα επικρατεί μια κατάσταση έντασης. Τις πιο πολλές φορές οι γονείς προσπαθούν να καθησυχάσουν το παιδί, να το ηρεμήσουν πλησιάζοντας το και αγκαλιάζοντας το, τις πιο πολλές φορές όμως η αντίδραση του παιδιού είναι πιο έντονη. Άλλες φορές όμως οι γονείς λόγω αυτής της κατάστασης που επικρατεί υποχωρούν και αφήνουν το παιδί να πάρει αυτό που ζητά γιατί φοβούνται είτε ότι κάτι άλλο κακό θα συμβεί ή είτε ότι παιδί δεν θα τους θέλει μετά, ή γιατί ίσως να ενοχλεί τους γύρω του με την αντίδραση του.

Τι είναι το tantrum στην τελική

Tantrum στην ουσία είναι η κατάσταση που βιώνει το παιδί δλδ η έντονη έκρηξη θυμού και οι γονείς βρίσκονται σε μια δύσκολη θέση για να την αντιμετωπίσουν. Συνήθως οι λόγοι που φέρνουν αυτή την έκρηξη οργής στο παιδί είναι ασήμαντοι για τα μάτια των γονιών, αλλά σημαντικοί για το παιδί. Η έντονη αντίδραση όμως του παιδιού σε αυτές τις στιγμές στην ουσία είναι η αδυναμία του να διαχειριστεί τα συναισθήματα που το κατακλύζουν.

ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν αναπτύξει ακόμη καλά το λόγο τους, είναι ακόμη πιο δύσκολη η διαδικασία επεξεργασίας όσων συμβαίνουν και διεκδίκησης.

Το πιο σημαντικό είναι οι γονείς να δουν τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο παιδί. Να κατανοήσουν τι είναι αυτό που θέλει να διεκδικήσει, ποια είναι τα θέματα/ ζητήματα που δυσκολεύεται να επεξεργαστεί και πώς ίσως η στάση των γονιών να αφήνει να ενισχύεται αυτή η συμπεριφορά και πώς θα μπορούσαν να διευκολύνουν το παιδί.

Τρόποι Αντιμετώπισης

Το σημαντικότερο όλων οι γονείς να κρατήσουν ένα ήρεμο περιβάλλον και να μην αφήνουν τον θυμό του παιδιού να του κατακλύζει και να τους επηρεάζει. Η συναισθηματική σταθερότητα των γονέων θα βοηθήσει το παιδιά να νιώσει ασφάλεια και να ελέγξει τα συναισθήματα του. Επίσης σημαντικό είναι οι γονείς να ακούσουν αυτό που θέλει το παιδί να τους πει, να του δείξουν ότι ακούν και κατανοούν τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται εκείνη τη στιγμή.

Σημαντικότερο όμως, οι γονείς χρειάζεται να εξηγήσουν για ποιο λόγο του λένε όχι εκείνη τη στιγμή και να οριοθετήσουν την κατάσταση ώστε να επιτευχθεί μια πιο λειτουργική συνεργασία και επικοινωνία με το παιδί.

Είναι σημαντικό οι γονείς να μην παρασυρθούν από τον έντονο και συναισθηματικά βίαιο τρόπο που δοκιμάζει το παιδί τα όρια και το συναίσθημα.. Αν τελικά οι γονείς ενδώσουν σε αυτό τον τρόπο τότε το παιδί, θα λειτουργεί χειριστικά απέναντι τους και έτσι θα μπορεί να το κάνει και την επόμενη φορά που θα χρειάζεται κάτι ή κάτι θα του τεθούν τα όρια.

Οι γονείς θα μπορούσαν να που στο παιδί τους εκείνη την στιγμή: «Βλέπω πως είσαι πολύ αναστατωμένος αυτή τη στιγμή και καταλαβαίνω πως θύμωσες επειδή δε σου δίνω σοκολάτα να φας. Ξέρεις ότι η σοκολάτα αυτή την στιγμή δεν μπορεί να σου δωθεί γιατί είναι αργά το βράδυ και χρειάζεται να ετοιμαστούμε για ύπνο. Όταν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση εγώ δυσκολεύομαι να σε καταλάβω όταν είσαι έτσι. Χρειάζεται να ηρεμήσεις για να μπορέσουμε να μιλήσουμε. Όταν ηρεμήσεις, θα είμαι εδώ για να το συζητήσουμε.»

Με αυτό τον τρόπο το παιδί μπορεί να νιώσει ότι το καταλαβαίνουν οι γονείς του και το αποδέχονται και όχι ότι το εγκαταλείπουν ή δεν ενδιαφέρονται για αυτά που νιώθει. Από την άλλη, κινητοποιείται έτσι να αναζητήσει άλλους τρόπους διεκδίκησης αφού αυτός ο τρόπος μοιάζει πλέον να μη λειτουργεί.

Η απόσπαση της προσοχής μπορεί επίσης να βοηθήσει το παιδί να ξεχαστεί και να ηρεμήσει, αρκεί να γίνει με τη μορφή κάποιας πρότασης των γονιών και όχι πιεστικά. Αφού λοιπόν οι γονείς έχουν ανταποκριθεί στο συναίσθημα του παιδιού και του έχουν προτείνει τρόπους στήριξης και διευκόλυνσης, ωφέλιμο φαίνεται να είναι το κομμάτι της αδιαφορίας.

Τέλος, ίσως το πιο χρήσιμο μέρος είναι ενίσχυση των «καλών τρόπων αντίδρασης». Είναι πολύ σημαντικό να ενισχύσουν οι γονείς την συναισθηματική επικοινωνία με το παιδί δλδ να συνεργαστεί, να επικοινωνήσει, να διεκδικήσει αυτό που νιώθει με διαφορετικό τρόπο και όχι με τον θυμό. Χρειάζεται οι γονείς να αναγνωρίσουν αυτή την προσπάθεια στο παιδί, να του δείξουν πόσο χαίρονται που πλέον συνεργάζονται καλύτερα και να το βοηθήσουν να διατηρήσει αλλά και να διευρύνει αυτές τις αντιδράσεις.

Πηγή: «Μαζί για το Παιδί»

Άννα Παπέττα

Κλινικός Ψυχολόγος

Αρ. Μητρώου 914